Lillie Bridge Grounds

Lillie Bridge Grounds – nieistniejący obiekt sportowy w Londynie, na którym odbywały się głównie zawody lekkoatletyczne, kolarskie oraz mecze krykietowe. W 1873 roku na Lillie Bridge rozegrano mecz finałowy Pucharu Anglii w piłce nożnej pomiędzy Wanderers a Oxford University.

Lillie Bridge otwarto w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Znajdował się w odległości ok. 300 metrów od miejsca, w którym położony jest dziś stadion Stamford Bridge.

W 1867 roku na Lillie Bridge odbyły się pierwsze w historii amatorskie walki bokserskie. W latach 1869–1872 swoje mecze rozgrywał tam zespół krykietowy Middlesex CCC.

Z obiektu korzystały także lekkoatletyczne kluby Amateur Athletic Club, London Athletic Club oraz Civil Service Athletic Club. W 1876 roku Marshall Brooks pobił na nim rekord świata w skoku wzwyż, skacząc 1 m 90,5 cm (6¼ stopy); wtedy to po raz pierwszy przekroczono wysokość 6 stóp (1 m 83 cm).

29 marca 1873 roku na Lilly Bridge odbył się finał Pucharu Anglii pomiędzy obrońcą trofeum Wanderers a zespołem Oxford University. Wanderers jako klub, który zwyciężył w poprzedniej edycji Pucharu i nie posiadający własnego stadionu, miał przywilej wybrania obiektu meczu finałowego; wybór padł na Lillie Bridge Grounds. Spotkanie obejrzało 3000 widzów. W tym samym dniu rozegrano zawody wioślarskie pomiędzy uniwersytetami z Oxfordu i Cambridge, znanych jako The Boat Race, dlatego mecz finału Pucharu Anglii rozpoczęto o godz. 11.00.

Po otwarciu stadionu Stamford Bridge w 1886 roku, obiekt Lillie Bridge przestał być używany. Ostatecznie zamknięto go w 1888 po zamieszkach mieszkańców z policją w 1887 roku, które przyczyniły się do zniszczenia głównej trybuny i bieżni. W jego miejscu powstał parking dla 1070 samochodów.

Przypisy