World Trade Center (od 2001)

World Trade Center – częściowo ukończony kompleks budynków na Dolnym Manhattanie w Nowym Jorku, usytuowany w miejsce siedmiu obiektów WTC, które zostały uszkodzone lub zniszczone w wyniku serii ataków terrorystycznych przeprowadzonych 11 września 2001. Teren ten został odbudowany wraz ze wzniesieniem nowych wieżowców, muzeum i pomnika pamięci ofiar zamachu i wybudowaniem nowego węzła komunikacyjnego. One World Trade Center (najwyższy budynek w Stanach Zjednoczonych i półkuli zachodniej), stał się dominantą tego zespołu, osiągając ponad 100 kondygnacji wraz z jego ukończeniem w listopadzie 2014.

Pierwotne WTC obejmowało m.in. charakterystyczne dla krajobrazu Nowego Jorku „Bliźniacze Wieże”, zrealizowane w 1973 i będące wówczas najwyższymi budynkami na świecie. Zostały zniszczone rano 11 września 2001 r., kiedy w ramach skoordynowanego ataku terrorystycznego porywacze powiązani z Al-Ka’idą po opanowaniu dwóch Boeingów 767 skierowali je na obiekty dwóch wież. W wyniku ataku na WTC zginęły 2753 osoby. Zawalenie się obydwu drapaczy chmur spowodowało poważne uszkodzenia sąsiednich obiektów. Proces usuwania pozostałości na tym terenie trwał 8 miesięcy, po czym nastąpiła jego przebudowa.

Po latach opóźnień i kontrowersji, odbudowa tkanki miejskiej doszła do skutku. Nowy kompleks World Trade Center obejmuje: 1 World Trade Center, 7 World Trade Center, trzy inne wieżowce biurowe, muzeum i pomnik oraz węzeł komunikacyjny o podobnej wielkości do Grand Central Terminal. 1 WTC zostało ukończone 30 sierpnia 2012, a ostatni jego element zainstalowano 10 maja 2013. 4 World Trade Center został otworzony 13 listopada 2013 i był pierwszym ukończonym budynkiem jako część projektu zagospodarowania terenu. Muzeum oddano do użytku 21 maja 2014.

4 maja 2016 odbyło się publiczne otwarcie stacji PATH World Trade Center. Ukończenie biurowca 3 World Trade Center zaplanowano na 2018. 2 World Trade Center zrealizowano w 2009, ale w 2015 ogłoszono jego przeprojektowanie.

Pierwotne wieżowce

Pierwotny kompleks World Trade Center z lat 1973-2001 obejmował m.in. charakterystyczne dla krajobrazu Nowego Jorku Bliźniacze Wieże, zostało zrealizowane w 1973, zostając wówczas najwyższymi budynkami na świecie. W skład WTC wchodziły również: Marriott World Trade Center (3 WTC), 4 WTC, 5 WTC, 6 WTC i 7 WTC.

Zniszczenie

Zostały zniszczone rano 11 września 2001 r., kiedy w ramach skoordynowanego ataku terrorystycznego porywacze powiązani z Al-Ka’idą po opanowaniu dwóch Boeingów 767 skierowali je na obiekty dwóch wież. O godzinie 8:46 czasu wschodniego (ET) grupa pięciu porywaczy samolotu linii lotniczej 11 uderzyła w północną ścianę północnej wieży World Trade Center. O 9:03 (ET) kolejny zespół zamachowców skierował maszynę lotu 175 w południową elewację południowej wieży. Po trwającym 56 minut pożarze o 9:59 zawaliła się południowa wieża. O 10:28 po 102-minutowym spalaniu runęła wieża północna. W wyniku zamachu na World Trade Center zginęły 2 753 osoby. Zawalenie się obydwu drapaczy chmur spowodowało poważne uszkodzenia sąsiednich obiektów. Proces usuwania pozostałości na tym terenie trwał 8 miesięcy, po czym nastąpiła jego przebudowa.

Porządkowanie placu

Proces usuwania pozostałości i uporządkowania terenu trwał 24 godziny na dobę przez okres ośmiu miesięcy. Gruz został przetransportowany na składowisko odpadów Fresh Kills w Staten Island, gdzie następnie został poddany badaniom. 30 maja 2002 odbyła się ceremonia, która oficjalne zakończyła prace porządkowe. W 2002 rozpoczęto budowę nowego wieżowca 7 WTC z północnej części kompleksu. Budynek nie był częścią projektu zagospodarowania terenu, w związku z czym Larry Silverstein mógł niezwłocznie rozpocząć proces jego odbudowy. Obiekt ukończono i oficjalnie otwarto w maju 2006; w kontekście całej odbudowy było to uważane za priorytet, ponieważ przywrócenie stacji transformatorowej Con Edison na niższych kondygnacjach biurowca było konieczne, aby zaspokoić zapotrzebowanie energii na Dolnym Manhattanie.

Mimo to Silverstein i Con Edison uznali, że odbudowa 7 WTC musi być spójna z planem głównym, który miał otworzyć siatkę ulic, którą pierwotnie blokował tzw. „superblok” World Trade Center. W rezultacie projekt wieżowca umożliwił ponowne otwarcie ulicy Greenwich, wcześniej kończącą się przed 7 WTC (1987–2001). W listopadzie 2003 otwarto tymczasową stację PATH, w oczekiwaniu na zastąpienie jej stałą zaprojektowaną przez Santiago Calatravę.

Główny teren World Trade Center przyciągał uwagę licznych zainteresowanych, w tym Silversteina i Urzędu Morskiego, co z kolei wzmacniało pozycję ówczesnego gubernatora stanu Nowy Jork George'a Patakiego. Ponadto chęć udziału w odbudowie wyrażali m.in. rodziny ofiar, mieszkańcy okolic i burmistrz Michael Bloomberg. W listopadzie 2001 Pataki powołał Korporację Rozwoju Dolnego Manhattanu (LMDC), która jako oficjalna komisja miała zarządzać całym procesem przedsięwzięcia. Zorganizowała ona konkurs, w wyniku którego wybrano projekt Fundamenty Pamięci autorstwa Daniela Libeskinda, kształtujący zagospodarowanie terenu WTC. Jego opracowanie zakładało 1 776-stopowy (541 m) One World Trade Center, a także pomnik i wiele innych budynków biurowych. W styczniu 2004 w ramach konkursu na projekt pomnika ofiar wybrano pracę Odbicie nieobecności Michaela Arada and Petera Walkera.

Obiekty

Przypisy

Bibliografia

• World Trade Center Building Performance Study. Federal Emergency Management Agency, maj 2002. [zarchiwizowane z tego adresu (30 kwietnia 2011)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• World Trade Center – Silverstein Properties
• World Trade Center. panynj.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-08-09)]. – Port Authority of New York & New Jersey