Πετί-Πον-Καρντινάλ-Λυστιζέ

Το Πετί Πον (Γαλλικά: Petit Pont, ελληνικά: Μικρή Γέφυρα), από το 2013 επίσημα Πετί Πον-Καρντινάλ Λυστιζέ, είναι μια από τις 37 γέφυρες που διασχίζουν τον ποταμό Σηκουάνα στο Παρίσι. Η σύγχρονη γέφυρα κατασκευάστηκε το 1853, αν και γέφυρα προϋπήρχε στο σημείο αυτό από τη ρωμαϊκή εποχή, ωστόσο έχει καταστραφεί και ανακατασκευαστεί πολλές φορές μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.

Η σύγχρονη γέφυρα αποτελείται από ένα μονό πέτρινο τόξο και έχει το μικρότερο μήκος από όλες τις γέφυρες στο Παρίσι.

Τοποθεσία και πρόσβαση

Η γέφυρα Πετί Πον συνδέει το νησί Ιλ ντε λα Σιτέ με το 5ο διαμέρισμα της αριστερής όχθης. Στην προέκταση προς τα βόρεια, η γέφυρα Νοτρ-Νταμ συνδέει το νησί με το 4ο διαμέρισμα της δεξιάς όχθης.

Η ονομασία Πετί Πον (Μικρή γέφυρα) προήλθε από το μέγεθος της γέφυρας που εξυπηρετούσε τη διέλευση του μικρού βραχίονα του Σηκουάνα, σε αντίθεση με τη Μεγάλη γέφυρα (σήμερα γέφυρα Νοτρ-Νταμ), που υπήρχε επίσης από την ίδια εποχή και που διέσχιζε τον μεγάλο βραχίονα του Σηκουάνα.

Η επόμενη γέφυρα ανάντη είναι η γέφυρα Πον ω Ντουμπλ και η επόμενη γέφυρα κατάντη, η γέφυρα Σαιν-Μισέλ.

Εξυπηρετείται από το μετρό στον σταθμό Σαιν-Μισέλ.

Ιστορία

Η Ρωμαϊκή γέφυρα

Η πρώτη γέφυρα που υπήρχε σ'αυτή τη θέση χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή της Λουτετίας. Ο Ιούλιος Καίσαρας στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου αναφέρει ότι υπήρχε ήδη μια γέφυρα πέντε αψίδων με αυτό το όνομα. Το Πετί Πον στα γαλατορωμαϊκά χρόνια ήταν το μοναδικό σημείο διέλευσης που συνέδεε την αριστερή όχθη με το Ιλ ντε λα Σιτέ και, στην επέκταση του κεντρικού οδικού άξονα από βορρά προς νότο (Cardo Maximus) του Παρισιού, μέσω της Μεγάλης γέφυρας με τη δεξιά όχθη. Ήταν κατασκευασμένη από ξύλο και ιδιαίτερα εκτεθειμένη στις πλημμύρες του Σηκουάνα και στις πυρκαγιές.

Ανακατασκευές

Ο Κάρολος ο Φαλακρός, για να προστατέψει το νησί από τις Νορμανδικές επιθέσεις, κατασκεύασε ένα οχυρό στην άκρη της γέφυρας, ταυτόχρονα με την ενίσχυση των τειχών του νησιού Ιλ ντε λα Σιτέ. Συχνά θύμα πλημμυρών, η γέφυρα ξαναχτίστηκε επανειλημμένα. Η πρώτη γνωστή πλημμύρα που την κατέστρεψε ήταν το 885 μ.Χ. Στη συνέχεια, η γέφυρα παρασύρθηκε από διαδοχικές πλημμύρες τουλάχιστον δεκατρείς φορές μεταξύ 885 και 1658, και τουλάχιστον έντεκα φορές πριν χτιστεί από πέτρα. Το 1185, μετά από μια ακόμη πλημμύρα, ο επίσκοπος του Παρισιού Μωρίς ντε Συλί έδωσε την υποστήριξή του για μια νέα ανοικοδόμηση, αυτή τη φορά από πέτρα. Μέχρι το έτος 1378, ημερομηνία κατασκευής της γέφυρας Σαιν-Μισέλ, ήταν η μόνη γέφυρα που παρείχε πρόσβαση στο νησί από το νότο.

Κατά την εποχή της βασιλείας του Καρόλου ΣΤ', μετά από μια νέα πλημμύρα που την κατέστρεψε ξανά το 1393, η κατασκευή νέας γέφυρας χρηματοδοτήθηκε με 9.500 λίβρες από τεράστιο πρόστιμο που είχε επιβληθεί σε επτά Εβραίους που ζούσαν στο Παρίσι. Είχε τρία τόξα και έμεινε στη θέση της από το 1398 έως το 1408, όταν παρασύρθηκε από τον ποταμό.

Το 1409 άρχισε να ξαναχτίζεται. Ωστόσο, ήταν δύσκολο να βρεθούν οικονομικοί πόροι και η κατασκευή της νέας γέφυρας τελείωσε το 1416. Μετά την ολοκλήρωση, κατασκευάστηκαν σπίτια πάνω από τη γέφυρα. Αυτή η τελευταία ανακατασκευή επέζησε μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, με αρκετές καταρρεύσεις και επιδιορθώσεις.

Το 1718, δύο σκάφη φορτωμένα με σανό προσπάθησαν να περάσουν κάτω από τη γέφυρα. Εκείνη την εποχή, η κατασκευή ήταν μια συμπαγής πέτρινη δομή, αλλά τα πέτρινα τόξα στηρίζονταν σε μεγάλους ξύλινους πυλώνες. Μια νύχτα του Απριλίου, μια γυναίκα που το παιδί της είχε πνιγεί στον Σηκουάνα εκείνο το πρωί βγήκε σε μια βάρκα αναζητώντας το πτώμα του. Για να φωτίσει την περιοχή, χρησιμοποίησε αναμμένους πυρσούς. Το σκάφος της συγκρούστηκε με μια φορτηγίδα φορτωμένη με σανό, το σανό πυρπολήθηκε και το σκάφος έπεσε στη γέφυρα και την έκαψε.

Το 1719, αντικαταστάθηκε από νέα γέφυρα, πέτρινη με τρεις τοξωτές καμάρες και χωρίς σπίτια πάνω της.

Η σύγχρονη γέφυρα

Από το 1852 έως το 1853, κατά τη διάρκεια του μετασχηματισμού του Παρισιού, στη θέση της χτίστηκε μια γέφυρα με ένα μόνο τόξο, για να μην εμποδίζεται η κίνηση στον ποταμό, από τσιμέντο και πέτρα. Έχει μήκος 38 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα και έχει δύο πεζοδρόμια. Εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 1853 και υπάρχει ακόμη σήμερα.

Το 2013, μετονομάστηκε από το Συμβούλιο του Παρισιού σε Πετί Πον-Καρντινάλ Λυστιζέ, από το όνομα του Αρχιεπισκόπου του Παρισιού από το 1981 έως το 2005, Ζαν-Μαρί Λυστιζέ.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Η γέφυρα Le Petit Pont - Cardinal Lustiger στην ιστοσελίδα paris1900 (γαλλικά)