.ps – domena internetowa przypisana dla stron internetowych z Autonomii Palestyńskiej, działa od 2000 roku.

Grupa mokotowska, gang mokotowski – polska zorganizowana grupa przestępcza, wywodząca się z gangu pruszkowskiego. Grupa była aktywna w latach 1994–2014, po 2000 roku usamodzielniła się. Działała ona na terenie Warszawy i okolic. Gangsterzy zajmowali się handlem narkotykami, wymuszaniem haraczy, porwaniami dla okupu i morderstwami. Nazwa gangu pochodzi od warszawskiej dzielnicy Mokotów.

Początki działalności

Grupa mokotowska powstała w 1994 roku. Początkowo było luźno związana i podlegała gangowi pruszkowskiemu, jednak po kilku latach przekształciła się w zorganizowaną grupę przestępczą. Od początku liderem grupy mokotowskiej był Andrzej H. ps. „Korek”. Zaczynał on od prania pieniędzy dla gangu pruszkowskiego i drobnych kradzieży. Relacje pomiędzy gangiem mokotowskim a pruszkowskim popsuły się w 1999 roku, gdy Andrzej Kolikowski ps. „Pershing” zaczął planować przejęcie rynku automatów do gier, w którym spore udziały miała grupa mokotowska.

Grupa była bardzo hermetyczna. Aby zostać jej członkiem, kandydat musiał mieć poparcie innego członka gangu, a następnie popełnić wspólnie określone przestępstwa. Po teście nowa osoba wchodziła w skład jednej z podgrup, zajmującej się konkretną działalnością. Po rozbiciu gangu pruszkowskiego w 2000 roku grupa mokotowska usamodzielniła się. Do grupy dołączyło kilku członków gangu pruszkowskiego, którzy pozostali na wolności. Grupa mokotowska na różnych szczeblach współpracowała ze skorumpowanymi policjantami. Według niepotwierdzonych informacji „Korek” mógł współpracować z Urzędem Ochrony Państwa.

Wojny gangów

23 października 2002 roku w okolicach Konstancina zamordowano „Maksa” i „Postka”, członków gangu piaseczyńskiego. Ich śmierć miała być rzekomo zemstą za zamordowanie Heliosa B. Obaj zostali siłą wrzuceni do samochodów w okolicach Karczmy Słupskiej (ob. restauracja Sowa i Przyjaciele) i wywiezieni w okolice Konstancina. Tam w odludnym miejscu byli torturowani i zamordowani. Ciała zakopano we wspólnej mogile. Ciała zabitych odnaleziono w lipcu 2014 roku. W porwaniu gangsterów z grupy piaseczyńskiej brał udział Rafał B. ps. „Bukaciak”, szef gangu z Konstancina. Podczas śledztwa policja oskarżyła Wojciecha S. ps. „Wojtas” vel „Kierownik”, Roberta M. ps. „Termit” i Rafała B. ps. „Bukaciak” o morderstwo.

31 maja 2002 roku w warszawskim centrum handlowym „Klif” doszło do strzelaniny. Celem mordercy był Tomasz S. ps. „Komandos”, związany z odłamem grupy żoliborskiej. Zdołał on uciec, jednak dwa miesiące później został postrzelony podczas sprzątania samochodu. W strzelaninie w „Klifie” zginęło dwóch członków grupy mokotowskiej: Krzysztof B. i Artur M. ps. „Budyń”. Ranny został Artur N. ps. „Gruby” vel „Jogi”. W odwecie gang mokotowski miał zamordować Szymona K., jednego z szefów grupy żoliborskiej i zleceniodawców zabójstwa „Komandosa”. W wyniku zatrzymania przez policję Szymon K. uniknął zamachu na swoje życie.

Tomasz S. ps. „Komandos” opracował metodę pozbywania się zwłok, stosowaną przez gang mokotowski. Ofiarę zawijano w siatkę ogrodzeniową, przytwierdzano do niej drutem dwie płyty chodnikowe i topiono w Wiśle, na odcinku między Nowym Dworem Mazowieckim a twierdzą Modlin.

Działalność grupy mokotowskiej

Handel narkotykami

Handel narkotykami był jednym z najbardziej dochodowych biznesów grupy mokotowskiej. W tym przedsięwzięciu gang współpracował z Markiem M. ps. „Żyd”, uczestniczącym w tzw. „aferze Art-B”. Marek M. skontaktował grupę mokotowską z kolumbijskimi kartelami. Obok sprowadzania narkotyków z Ameryki Południowej, grupa mokotowska produkowała amfetaminę we własnych laboratoriach. Wyprodukowana amfetamina zawierała w sobie domieszkę kreatyny. Andrzej H. ps. „Korek” stworzył szlak przerzutowy kokainy z Ameryki Południowej do Polski. Ponadto grupa mokotowska współpracowała z gangiem ożarowskim, mającym duże udziały w handlu narkotykami w Polsce.

Grupa Krzysztofa M. ps. „Bajbus”

Ściganiem długów oraz napadami na tiry i hurtownie zajmował się odłam grupy mokotowskiej prowadzony przez Krzysztofa M. ps. „Bajbus”. Z grupą „Bajbusa” współpracowała policja. Według relacji „Bajbusa”, do jego grupy przynależało nawet 50 osób oraz sześciu policjantów. Grupa ta rywalizowała z odłamem kierowanym przez Zbigniewa C. ps. „Dax”. „Bajbus” został zatrzymany w 2007 roku. Po zatrzymaniu zaczął współpracować z prokuratorem.

10 stycznia 2008 roku w Kobyłce została zastrzelona Anna M., żona „Bajbusa”. Według zeznań członka grupy mokotowskiej Mariusza S. ps. „Marcel”, gang planował zamordowanie kogoś z rodziny „Bajbusa”. Nie ustalono, kto zastrzelił Annę M. Śledztwo umorzono w 2009 roku. Zabójstwo było zemstą członków grupy mokotowskiej, wymierzoną przeciwko „Bajbusowi”, którego zeznania przyczyniły się do zatrzymania ważniejszych członków grupy mokotowskiej. Zastrzelenie Anny M. wywołało sensację, gdyż po raz pierwszy w historii polskiej przestępczości zorganizowanej zabito członka rodziny gangsterów.

Gang obcinaczy palców

Jednym z odłamów grupy mokotowskiej był gang obcinaczy palców, zwany również gangiem Ojca. Odłamem tym kierowali Wojciech S. ps. „Wojtas” vel „Kierownik” i Grzegorz K. ps. „Ojciec” vel „Sołtys”. „Ojciec” był podejrzewany o udział w napadzie na jednostkę wojskową na Bemowie w 1995 roku, skąd skradziono broń.

W latach 2002–2005 gang obcinaczy palców porwał co najmniej 21 osób i wyłudził okupy w wysokości 7 mln zł. Spośród 21 porwanych troje nigdy nie odnaleziono, za dwoje z ofiar gangsterzy domagali się okupów. Prawdopodobnie porwań mogło być dwa lub trzy razy więcej. Podczas porywań gangsterzy stosowali zazwyczaj metodę „na policjanta”. Przebrani za policjantów zatrzymywali ofiarę, a następnie wywozili ją do swojej kryjówki. Według relacji ofiar, byli oni wywożeni z workiem na głowie w całkowitym milczeniu. Na miejscu byli przykuwani. Gangsterzy brutalnie znęcali się nad zakładnikami. Według relacji ofiar, porywacze obok obcinania palców owijali im głowy workiem i drutem kolczastym, smarowali powieki kwasem solnym, wypalali na ciele wulgarne napisy. Porywacze kontaktowali się rodziną raz na kilka tygodni z telefonów komórkowych. Wysokość okupów zazwyczaj nie podlegała negocjacjom.

26 grudnia 2002 roku gangsterzy zastrzelili dilerkę narkotykową Annę S. ps. „Andzia” i jej partnera. W domu, w którym zginęli, przebywała siedmioletnia Karina Surmacz. Niedostrzeżonej przez zabójców, Surmacz udało się zatelefonować do znajomego rodziców, Rafała Mikołajczyka ps. „Święty”. Mężczyzna przyjechał po dziecko. Krótko po wyjściu z domu oboje zaginęli w niewyjaśnionych okolicznościach. Prawdopodobnie również zostali zabici, a ich ciała zakopano w lesie.

W Piasecznie został porwany 26-letni Mariusz, syn biznesmena. Gangsterzy obcięli chłopakowi palec, ponieważ rodzina zdecydowała się na pomoc policji i detektywa Krzysztofa Rutkowskiego w negocjacjach. 26-letni Mariusz został zamordowany, jego ciało odnaleziono w pobliżu Góry Kalwarii.

20 kwietnia 2004 roku gangsterzy porwali Hindusa (według innego źródła Tybetańczyka) Harisha Hitange, pracującego od kilku lat w firmie tekstylnej w Raszynie. Został on porwany przez pomyłkę. Celem porywaczy był brat szefa firmy tekstylnej, w której pracował Hitange. Bandyci domagali się 2 mln euro okupu. Żona Hitange za pośrednictwem polskiej telewizji prosiła porywaczy, aby dali jej trzy tygodnie na zebranie kwoty. Po wystąpieniu żony Hitange w telewizji, rodzina porwanego otrzymała jeden palec mężczyzny, następnie policyjny negocjator odebrał dwa kolejne. Społeczność Hindusów w Polsce zebrała 800 tys. dolarów okupu. Porywaczy nie zadowoliła zgromadzona kwota i odmówili przyjęcia okupu, po czym zerwali kontakt z rodziną Hitange. Los porwanego pozostaje nieznany. Prawdopodobnie nie żyje. Według jednej z hipotez porwany wykrwawił się, gdyż chorował na hemofilię, według innej został zamordowany, a jego zwłoki spalono w piecu.

30 maja 2005 roku gangsterzy porwali Ewelinę Bałdygę, córkę Józefa Bałdygi, właściciela firmy z branży mięsnej JBB. Została ona wciągnięta do białego Forda Transita na ul. Domaniewskiej w Warszawie. Porywacze domagali się 500 tys. euro, a następnie milion euro za uwolnienie dziewczyny. Nie została odnaleziona do dzisiaj. Podczas poszukiwań postawiono hipotezę, że mogła być przetrzymywana w tej samej studni, co porwany w 2001 roku i zamordowany dwa lata później Krzysztof Olewnik. Mężczyźni skazani za morderstwo Olewnika nie należeli jednak do gangu obcinaczy palców. Według innej hipotezy Bałdyga została zamordowana, a jej zwłoki skremowano w specjalnie zakupionym do tego celu piecu.

Zatrzymania

14 lipca 2004 roku Andrzej H. ps. „Korek” został zatrzymany. Wpadł on podczas transportu 396 kg kokainy (według innego źródła 325 kg) o wartości 80 mln zł do portu w Gdyni. Za handel narkotykami został skazany na 10 lat pozbawienia wolności. Przez pewien czas kierował grupą z więzienia. W 2017 roku miał wyjść z więzienia, jednak usłyszał kolejny wyrok. Na wolność wyszedł w 2019 roku.

Po zatrzymaniu „Korka” władzę nad grupą mokotowską próbował przejąć Zbigniew C. ps. „Dax”. Ostatnim liderem grupy mokotowskiej był Wojciech S. ps. „Wojtas”.

Zbigniew C. ps. „Dax” został zatrzymany w lutym 2007 roku. W 2009 roku skazano go na 15 lat pozbawienia wolności za kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą o charakterze zbrojnym i podżeganie do zabójstwa. W 2010 roku warszawski Sąd Okręgowy skazał go dodatkowo za handel bronią i amunicją na trzy lata pozbawienia wolności. W połowie 2019 roku został on zwolniony z więzienia ze względu na zły stan zdrowia. Zbigniew C. ps. „Dax” zmarł 12 grudnia 2019 roku. Przyczyną śmierci był chłoniak.

Pod koniec 2005 roku Centralne Biuro Śledcze Policji (CBŚ) zatrzymało 17 członków grupy mokotowskiej. W 2007 roku CBŚ zatrzymało kolejnych kilkunastu członków grupy. Wśród zatrzymanych znalazł się Krzysztof M. ps. „Bajbus”. Zdaniem policji, na przełomie 2007 i 2008 roku Wojciech S. ps. „Wojtas” miał przewodzić grupie, która miała przeprowadzić zamachy na prokuratorów i policjantów rozpracowujących grupę mokotowską.

W lipcu 2008 roku CBŚ zatrzymało Wojciecha S. ps. „Wojtas” vel „Kierownik”. 27 maja 2014 roku policja zatrzymała czternaście osób z grupy mokotowskiej, podejrzanych o przemyt, napady z bronią i handel narkotykami. Po przesłuchaniach prokuratorzy skierowali do sądu wniosek o aresztowanie jedenastu z nich. Wśród zatrzymanych byli m.in.: Sebastian L. ps. „Lepa”, Artur N. ps. „Arczi” (obaj podejrzewani o kierowanie wówczas grupą) i Artur N. ps. „Gruby” vel „Yogi”. Akcja ta przyczyniła się do praktycznego rozbicia grupy mokotowskiej.

W lutym 2017 roku Wojciech S. ps. „Wojtas”, Artur N. ps. „Arczi” i Marcin S. ps. „Mołek” zostali skazani na kary od sześciu od ośmiu lat więzienia za porwania przeprowadzone w latach 2004–2005. W maju 2017 roku zapadły wyroki w sprawie uprowadzenia i morderstwa „Maksa” i „Postka”, członków grupy piaseczyńskiej. Wojciech S. ps. „Wojtas” vel „Kierownik” został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności za udział w morderstwie oraz podżeganie do zastrzelenia lidera gangu żoliborskiego. Robert M. ps. „Termit” również został skazany na dożywocie. Za uprowadzenie członków grupy piaseczyńskiej Tomasz R. ps. „Garbaty” został skazany na dziewięć lat i sześć miesięcy pozbawienia wolności, a Sławomir B. ps. „Biały” na jedenaście lat pozbawienia wolności.

W marcu 2022 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie skazał 48-letniego „Wojtasa” na dożywocie za brutalne zabójstwo dwóch członków grupy piaseczyńskiej. Będzie mógł ubiegać się o przedterminowe zwolnienie z więzienia po 40 latach. W maju 2022 roku Wojciech S. ps. „Wojtas”, usłyszał kolejny wyrok dotyczący mafijnych porachunków – Został skazany na 15 lat za podżeganie do zlikwidowania dwóch członków gangu mokotowskiego i usiłowanie zabójstwa jednego z nich.

Część procesów grupy mokotowskiej wciąż się toczy.

Kontrowersje

Grupa mokotowska była określana mianem komanda śmierci. Według niektórych źródeł komando miało stanowić jedną z podgrup grupy mokotowskiej, specjalizującej się w egzekucjach. Dziennikarz Janusz Szostak w książce Komando śmierci stwierdził, członkowie komanda mieli strzelać najpierw w serce, potem w głowę. W tej samej książce Wojciech S. ps. „Wojtas” zaprzeczył, by komando kiedykolwiek istniało. Dodał również, gang obcinaczy palców nigdy nie istniał, a kierowaną przez niego podgrupę stanowili koledzy z podwórka.

Odniesienia w kulturze

• Film Pitbull. Nowe porządki reż. Patryka Vegi opowiada o działalności grupy mokotowskiej. W filmie szefem grupy jest gangster o pseudonimie „Babcia”, grany przez Bogusława Lindę. Film wzbudził kontrowersje. Gangster Oskar Z. ps. „Oskar” zażądał od Patryka Vegi przeprosin za naruszenie wizerunku grupy przez całkowicie zmyśloną fabułę.
• Raper NDZ nagrał kilka utworów poświęconych grupie mokotowskiej.

Przypisy

Jarosław Sokołowski, pseudonim „Masa” (ur. 1962 w Pruszkowie) – polski gangster i przestępca zajmujący w latach 90. wysoką pozycję w gangu pruszkowskim, od 2000 roku świadek koronny.

Został zatrzymany przez policję 30 grudnia 1999 pod zarzutem wymuszenia rozbójniczego. W połowie czerwca 2000, po pięciu miesiącach wyszedł z aresztu i zaczął współpracować z prokuraturą. Sąd, w toczącym się na Bemowie w Warszawie (we wrześniu 2002) procesie gangu pruszkowskiego, nadał mu status świadka koronnego. Po jego zeznaniach dokonano aresztowania członków tzw. zarządu Pruszkowa.

Życiorys

Początki

Mieszkaniec Komorowa koło Warszawy. Ojciec Jarosława Sokołowskiego był pięściarzem. Trenował w Legii Warszawa. Nie odnosił jednak większych sukcesów sportowych. Kiedy Jarosław Sokołowski miał dwa lata, ojciec porzucił rodzinę. Ciężar wychowania jedynego syna spadł na matkę, która pracowała w jednej z miejscowych fabryk. Zarabiała niewiele.

Po ukończeniu szkoły podstawowej Jarosław Sokołowski uczęszczał do Technikum Samochodowego w Grodzisku Mazowieckim oraz do Zespołu Szkół Budowlanych w Pruszkowie. Później zajmował się m.in. handlem walutą pod miejscowym Peweksem.

Kariera przestępcza

Przestępcze terminowanie rozpoczął u Ireneusza Piszczałkowskiego, ps. „Barabasz”. Na przełomie lat 80. i 90. „pracował” w organizacji założonej m.in. przez: Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing”, Wojciecha Kiełbińskiego, ps. „Kiełbasa”, Leszka Danielaka, ps. „Wańka”, Czesława B., ps. „Dziki”, Janusza Prasola, ps. „Parasol” i Andrzeja Banasiaka vel Andrzeja Zielińskiego, ps. „Słowik” – biorąc udział w napadach na tiry przewożące papierosy (razem z Wojciechem Kiełbińskim, ps. „Kiełbasa”) i legalizacji samochodów pochodzących z kradzieży. Miał też określone „procenty” z zysków grup podporządkowanych „zarządowi” Pruszkowa. Były to m.in. wpływy z haraczy.

Zwany „Masą” ze względu na to, że zawsze był „na masie” – nigdy nie redukował tkanki tłuszczowej, jak mówi w książce Masa. Jak stałem się bestią. Od pakera do gangstera.

W 1993 oskarżono go o gwałt na młodej kelnerce, Małgorzacie Rozumeckiej z Komorowa. Wówczas prokurator z Pruszkowa prowadząca tę sprawę nie wydała nakazu aresztowania, a rzekomo zgwałcona wkrótce wycofała swoje zeznania.

Prowadził legalne interesy (m.in. był właścicielem restauracji La Cucaracha w Pruszkowie, miał też do spółki z Leszkiem Danielakiem, ps. „Wańka” jedną z największych dyskotek w Warszawie, słynną Planetę na Woli) bywał na ekskluzywnych przyjęciach, kontaktował się z ludźmi ze świata biznesu i polityki. Udzielał gazetom wywiadów jako ekspert i moralista.

W latach 90. kilkakrotnie organizowano zamachy na jego życie. Jeden z nich miał miejsce na początku 1996.

30 grudnia 1999 Jarosław Sokołowski został zatrzymany przez policję w Korbielowie na Żywiecczyźnie, gdzie przebywał u jednego ze swoich znajomych. Przyczyną aresztowania było doniesienie złożone przez jednego z handlarzy w Elektrolandzie (Janki pod Warszawą) Andrzeja R., ps. „Rudy” o wymuszeniu haraczy, m.in. przez Jarosława Sokołowskiego. W rzeczywistości Jarosław Sokołowski pożyczył mu ponad 100 tysięcy dolarów „na rozkręcenie interesu” i co jakiś czas zgłaszał się do niego po odsetki. Andrzej R. oddawał pieniądze lub – jeśli mu ich brakowało – odsetki spłacał sprzętem elektronicznym, który kupował w Elektrolandzie (ze zniżką 30 proc.).Jarosław Sokołowski wyszedł na wolność w połowie czerwca 2000 po pięciu miesiącach pobytu w areszcie, uzyskując status świadka koronnego.

Jarosław Sokołowski brał również udział (jako świadek) w procesie grupy przestępczej Aleksandra Y. ps. „Said”.

Był bliskim współpracownikiem m.in.: Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing” (Jarosław Sokołowski jako pierwszy uznał zwierzchnictwo Andrzeja Kolikowskiego w grupie pruszkowskiej, dzięki czemu korzystał z jego ochrony, szczególnie w ostatniej fazie aktywności w mafii – gdy już współpracował z policją) i Nikodema Skotarczaka, ps. „Nikoś”. Wrogami Masy w zarządzie Pruszkowa byli: Andrzej Banasiak vel Andrzej Zieliński, ps. „Słowik”, Mirosław Danielak, ps. „Malizna”, Janusz Prasol, ps. „Parasol”.

Świadek koronny

Od 1994 (tak jak to przyznał przed kamerami Alfabetu mafii) był agentem policyjnym. Poinformował policję o wszystkich, z którymi działał przez lata, co pozwoliło oskarżyć wiele osób. Dzięki jego zeznaniom (które w części odwoływał) udało się postawić przed sądem i skazać na kary więzienia kilku bossów gangu pruszkowskiego, w tym: Słowika, Maliznę i Parasola.

5 października 2009 w programie Teraz my!, emitowanym wówczas na antenie telewizji TVN, odsłonił kulisy hazardowego biznesu – program był związany m.in. z tzw. aferą hazardową. W 2012 wystąpił w programie Na pierwszym planie (emitowanym na antenie Telewizji Polskiej), w którym odpowiadał na pytania Piotra Kraśki. Skomentował wówczas wyrok wydany przez sąd pierwszej instancji uniewinniający byłych członków gangu z Pruszkowa (Sąd Okręgowy w Warszawie w 2012 nieprawomocnym wyrokiem oczyścił ze stawianych zarzutów m.in. Andrzeja Zielińskiego, ps. „Słowik” oraz Zygmunta Raźniaka, ps. „Bolo”). , a także w wywiadzie dla dziennikarzy gazety „Fakt” w listopadzie 2014. Jarosław Sokołowski nie zgodził się z tezą, że gang pruszkowski stał za zabójstwem byłego Komendanta Głównego Policji nadinsp. Marka Papały. Uważał, że mafia pruszkowska była „za krótka na takie tematy”. Stwierdził, że Pruszków nie prowadził aż takich interesów, żeby zastrzelić byłego Komendanta Głównego Policji. W jego ocenie policja powinna podejmować więcej działań prewencyjnych, ale też i represyjnych.

Mimo tego, że Jarosław Sokołowski objęty jest programem świadka koronnego, jego działalność budzi wątpliwości, np. 16 maja 2018 został zatrzymany przez funkcjonariuszy Biura Spraw Wewnętrznych Policji z Łodzi w celu postawienia zarzutów związanych z wyłudzeniem kredytów, łapownictwem i powoływaniem się na wpływy. W tej sprawie został tymczasowo aresztowany na 3 miesiące. Aresztowanie dwukrotnie przedłużono. W maju 2020 roku wyszedł na wolność w oczekiwaniu na proces.

Wystąpienia w mediach

Jest bohaterem siedmiu następujących wywiadów rzek autorstwa Artura Górskiego: Masa o kobietach polskiej mafii, Masa o pieniądzach polskiej mafii (wydanych w 2014), Masa o porachunkach polskiej mafii, Masa o bossach polskiej mafii (wydanych w 2015), Masa o kilerach polskiej mafii, Masa o żołnierzach polskiej mafii (wydanych w 2016), Masa o życiu świadka koronnego (wydanej w 2017) i Masa o procesie polskiej mafii (wydanej w 2018).

Działalności Jarosława Sokołowskiego poświęcona jest książka Sylwestra Latkowskiego i Piotra Pytlakowskiego Koronny nr 1. Pseudonim Masa wydana w 2017. Publikacja spotkała się z negatywnym odbiorem samego Sokołowskiego, który przez swojego pełnomocnika zażądał od Domu Wydawniczego „Rebis” wycofania książki ze sprzedaży, motywując to „naruszeniem dóbr osobistych” i „dekonspiracją świadka koronnego”.

Od 2016 jest współwłaścicielem i współtwórcą pierwszego internetowego programu kryminalnego Mafia to nie tylko Pruszków. W kwietniu 2018 wraz z Wojciechem Sumlińskim i byłym majorem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Tomaszem Budzyńskim wydał książkę pt. To tylko mafia. Historia nieprawdopodobnie prawdziwa i gorsza niż samo piekło opisującej kontakty i relacje grupy pruszkowskiej ze światem polityki.

Udział w filmach, serialach i programach telewizyjnych:

• 2004: Alfabet mafii – wystąpił
• 2004: Alfabet mafii. Dekada mafijnej Warszawy – wystąpił
• 2009: Teraz my! – gość programu w sprawie „Afery hazardowej”
• 2012: Zbrodnie, które wstrząsnęły Polską – wystąpił
• 2012: Na Pierwszym Planie – wystąpił
• 2013: Interwencja – wystąpił
• 2013: Kodeks Gangstera (odc. 5: Grypserzy) – wystąpił
• 2014: Dzień Dobry TVN – gość programu „Masa zdradza sekrety kobiet polskiej mafii”
• 2014: Państwo w Państwie – gość programu
• 2016: Mafia to nie tylko Pruszków – współtwórca i gość programu

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, Elżbietą Sokołowską, ma dwoje dzieci. W 2015 ożenił się z byłą modelką.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Masa – biografia. alfabetmafii.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].

Awiadwigatiel PS-90 – seria turbowentylatorowych, dwuprzepływowych silników lotniczych o dużym stosunku dwuprzepływowości. Wytwarzane są przez rosyjską firmę Awiadwigatiel. Silniki napędzają rosyjskie samoloty pasażerskie typu Ił-96, Tu-204 i Tu-214 oraz samolot transportowy Ił-76. skrót PS to inicjały Pawieła Aleksandrowicza Sołowjowa.

Projekt

Wraz z pojawieniem się nowych rosyjskich samolotów nowej generacji Awiadwigatiel opracował silnik PS-90, który miał zaspokoić potrzeby rynku rosyjskiego na silniki lotnicze oraz spełniać normy emisji spalin i mieć dużą wydajność. Był to ogromny postęp w stosunku do przestarzałych silników radzieckich. Nowy silnik PS-90 niemalże podwoił wydajność poprzedników i jest dość konkurencyjny w stosunku do silników zachodnich.

Cechy konstrukcyjne

Silnik wykorzystuje wiele nowatorskich rozwiązań zaawansowanych technologii:

• Duży stosunek dwuprzepływowości (ang. High-Bypass)
• Akustyczny kanał wylotowy o obniżonym poziomie hałasu
• Całkowicie autonomiczny cyfrowy system sterowania silnika (FADEC)
• Długa żywotność silnika
• Modułowa konstrukcja, która umożliwia łatwą konserwację.

Silnik po raz pierwszy został certyfikowany w 1992.

Warianty

Istnieje pięć wariantów, podstawowe to PS-90A, PS-90A-76 oraz ulepszone wersje PS-90: PS-90A1, PS-90A2 i PS-90A-42.

PS-90A

PS-90A jest wyjściowym wariantem, stanowi on standardowe wyposażenie dla samolotów Ił-96, Tu-204 i Tu-214. Silniki te pomogły osiągnąć zbliżone osiągi tych maszyn do samolotów zachodniej produkcji. Posiada ciąg 157 kN, a zużycie paliwa jest niższe o 8% od silnika Rolls-Royce RB211-535, które są również wykorzystywane do napędzania Tu-204. Suchoj Superjet 100.

Ten wariant jest modyfikacją podstawowego modelu PS-90A. Ten wariant został skonstruowany specjalnie do napędzania samolotów Ił-76, zastępując stare silniki D-30KP. Dzięki temu samoloty Ił-76 z nowymi silnikami stały się bardziej ekonomiczne oraz mniej hałaśliwe. Osiągi silnika to 142 kN ciągu.

Silnik otrzymał certyfikat w 2003.

PS-90A1

Wariant PS-90A1 został zaprojektowany specjalnie do napędzania samolotów towarowych np. Ił-96-400T. Silnik rozwija ciąg do 181 kN

PS-90A2

PS-90A2 bazuje na wyjściowym modelu PS-90 jednak zastosowano w nim nowszą i bardziej wydajną technologię. Spora liczba części pochodzi z Francji, Niemiec, Szwecji i USA. Ponadto silnik jest lżejszy od poprzednika i ma bardziej dopracowany system FADEC. Wszystkie poprawki zmniejszyły koszty eksploatacji o 37%, a zużycie paliwa jest podobne do zachodnich konkurentów. PS-90A2 jest również pierwszym rosyjskim silnikiem, który posiada certyfikat ETOPS 180. Obecnie silnik jest oferowany w nowych rosyjskich samolotach, posiada też tą samą obudowę co PS-90, dlatego z łatwością można zamienić starszą wersję na nowszą. Ciąg silnika nie uległ zmianie i wynosi 157 kN, jednak w szczególnych przypadkach silnik może rozwinąć ciąg do 176 kN.

Zaangażowanie firm z USA w rozwój tego silnika może doprowadzić do zablokowania sprzedaży tego modelu liniom lotniczym z Iranu.

Zastosowanie

• Ił-76MD
• Ił-96
• Tu-204
• Tu-214
• Suchoj Superjet 100

Przypisy

PlayStation (PS, znana także jako PSX) – 32-bitowa konsola do gier wideo, wyprodukowana przez japońskie przedsiębiorstwo Sony Computer Entertainment, zaprojektowana przez Kena Kutaragiego.

Premiera konsoli odbyła się 3 grudnia 1994 roku, kiedy to pierwsze egzemplarze trafiły na półki japońskich sklepów. Niecały rok później, 9 września 1995 roku, konsola ukazała się w Stanach Zjednoczonych, 29 września tego samego roku w części państw Europy i 1 stycznia 1996 roku w Polsce.

Produkcja

PlayStation miała zostać stworzona we współpracy z Nintendo, jako SNES-CD – Sony miało dostarczyć czytnik CD-ROM oraz ogólnie pomóc przy architekturze systemu. Jednak z powodu różnicy zdań, Nintendo rozpoczęło współpracę z Phillips, a w 1993 roku Sony samo zaczęło prace nad swoją konsolą, dodając literę X do jej nazwy – po premierze systemu litera została usunięta, jednak skrót pozostał – PSX. Sprzedaż konsoli osiągnęła 100 milionów sztuk, natomiast ówczesny potentat na rynku konsol – SEGA oferujący konsolę Sega Saturn sprzedał niespełna 10 milionów sztuk, a Nintendo 33 mln. Do końca 2000 roku sprzedano 350 000 sztuk konsoli w Polsce.

Początkowo do konsoli został dodawany pad bez analogów, który został dodany w kolejnej rewizji. Ostatecznie została wydana trzecia edycja pada ze zmienionym kształtem grzybka.

3 grudnia 2018 została wydana zminiaturyzowana wersja konsoli – PlayStation Classic.

Specyfikacja techniczna

• procesor: 32-bitowy procesor RISC R3000A MIPS taktowany zegarem 33,8688 MHz cache 4 kB
  • wydajność obliczeniowa CPU: 30 Mips
• przepustowość szyny danych: 132 MB/s
• pamięć RAM: 2 MB
• pamięć Video RAM: 1 MB
• dźwiękowy RAM: 512 kB
• maksymalna rozdzielczość: 640x480
• paleta kolorów: 16,7 miliona
• liczba generowanych wielokątów na sekundę: 180 000 oteksturowanych obiektów / 360 000 nieoteksturowanych
• nośnik danych: płyta CD
• dźwięk: 24-kanałowy procesor ADPCM
• napęd CD-ROM podwójnej prędkości
• karty pamięci o pojemnościach 128, 256, 512 kB oraz 1, 2, 4, 8 MB (two in one)

PS one

Zmniejszona wersja konsoli, PS one, została wydana w lipcu 2000 roku w Japonii, a w październiku 2000 roku w Polsce. Sprzęt umożliwia podłączenie ekranu LCD oraz podłączenie do gniazda zapalniczki samochodowej, dzięki czemu może być używana jako przenośna konsola. Wszystkie gry, które są zgodne z PlayStation, są również zgodne z PS one. Główne różnice pomiędzy PS one a PlayStation to – oprócz zmian w wyglądzie i możliwości podłączenia wyświetlacza – zmiana głównego menu konsoli oraz zabezpieczenie mające na celu uniemożliwienie zainstalowania modchipa.

Galeria

Net Yaroze

W połowie 1997 roku firma Sony wydała specjalną wersję PlayStation o nazwie Net Yaroze (jap. ネットやろうぜ! Netto yarouze!), przeznaczoną głównie dla hobbystów programowania. Charakteryzowała się czarną obudową konsoli, a także zdjętą blokadą regionalną systemu, dzięki temu można było uruchomić gry z dowolnego regionu (PAL, NTSC-U i NTSC-J). Dodatkowo wyposażona została w złącze Serial I/O, AV (z trzema cinchami) i wyjściem RFU. W roku wydania Net Yaroze kosztowało 750 dolarów w USA i 550 funtów w Wielkiej Brytanii.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona konsoli PlayStation (ang.)