Kaplica Pokutna w Paryżu

Kaplica Pokutna (Chapelle expiatoire) - budynek sakralny w 8. okręgu paryskim, wzniesiony na polecenie Ludwika XVIII dla uczczenia pamięci Ludwika XVI i Marii Antoniny.

Historia

Ludwik XVI oraz Maria Antonina, zgilotynowani odpowiednio w styczniu i w październiku 1793 r. zostali pochowani na cmentarzu św. Magdaleny. W 1802 r. rojalista Desclozeaux, uczestnik pogrzebu obojga straconych małżonków, wykupił teren, na którym ich ciała zostały wrzucone do fosy i przykryte warstwą wapna palonego. Nakazał uprzątnięcie terenu i posadzenie na miejscu pochówku króla wierzb i cyprysów.

W czasie Restauracji jedyna ocalała członkini rodziny królewskiej - starsza córka Marii Antoniny i Ludwika XVI, Maria Teresa, księżna Angoulême poprosiła swojego stryja, króla Ludwika XVIII o zaopiekowanie się grobem jej rodziców. 18 i 19 stycznia 1815 szczątki pary królewskiej zostały ekshumowane i umieszczone w bazylice w Saint-Denis, tradycyjnym miejscu pogrzebów królów Francji. Rok później Desclozeaux odsprzedał Ludwikowi XVIII i księżnej Angoulême teren pierwotnego pochówku w celu budowy kaplicy pokutnej, którą ostatecznie zaprojektował Pierre François Léonard Fontaine, a poświęcił w 1826 r. arcybiskup Paryża - de Quelen. Przy tej okazji bezskutecznie apelował o przebaczenie członkom Konwentu Narodowego. W 1862 r. obiekt został otoczony parkiem, który izoluje go od hałaśliwego Bulwaru Haussmanna.

Na terenie budynku do dziś spoczywają szczątki kilkuset innych ofiar epoki rewolucji.

Architektura

Kaplica stoi na niskim postumencie wynoszącym ją ponad poziom gruntu. Wzniesiona jest na planie krzyża greckiego i otoczona skromnym doryckim portykiem. Bryła obiektu jest przysadzista, pozbawiona lekkości, zbliżona do neorenesansowych standardów budowania kościołów, choć o wiele mniej dekoracyjna. Wnętrze obiektu wyłożone jest białym i czarnym marmurem, z ołtarzem w miejscu pierwotnego miejsca złożenia ciała Ludwika XVI. Zawiera ono również dwie rzeźby króla i królowej. Niewielka liczba otworów okiennych dopuszcza do wnętrza minimalną ilość światła dziennego, co jest rekompensowane przez wewnętrzną latarnię.