Plac Pigalle

Plac Pigalle – plac w IX dzielnicy Paryża, pomiędzy bulwarem de Clichy i bulwarem Rochechouart, niedaleko Bazyliki Sacré-Cœur, u podnóża wzgórza Montmartre. Nazwa placu pochodzi od nazwiska rzeźbiarza Jean-Baptiste Pigalle (1714–1785) i jest centralną częścią dzielnicy Pigalle. Na placu znajduje się stacja metra Pigalle.

Historia

Plac został wytyczony w roku 1789 jako półkolisty skwer przy bulwarze de Clichy, w miejscu podejścia do wzgórza Montmartre. Początkowo nazywał się Place de la Barrière-Montmartre, dopiero w 1864 r. otrzymał obecną nazwę. Dookoła został zabudowany kamienicami, w których na parterze mieściły się kawiarnie. Bliskość dzielnicy Montmartre spowodowała, że pod koniec XIX i na początku XX wieku w budynkach okalających plac umieścili swoje pracownie znani malarze i rzeźbiarze, a kawiarnie stały się miejscem spotkań artystycznej bohemy Paryża. W latach 40. XX wieku w okolicy placu powstało wiele domów publicznych. Obecnie plac jako znajdujący się w centrum dzielnicy Pigalle, miejsca znanego jako dzielnica czerwonych latarni, jest często odwiedzany przez zagranicznych turystów ze względu na sex shopy i kluby erotyczne znajdujące się pobliżu.

Znane budynki

Pod numerem 1. mieściła się kawiarnia L'Abbaye de Thélème, w której malarze wystawiali swoje prace.

Pod numerem 3., na rogu przy rue Frochot mieściła się kawiarnia du Rat Mort, słynąca z tego, że była otwarta przez całą noc.

Pod numerem 5. znajdował się warsztat Gabriela Dauchota (1927-2005), malarza ze szkoły paryskiej.

Pod numerem 9. mieściła się słynna kawiarnia Café de la Nouvelle Athènes, a powyżej na piętrze fotograf Paul Sescau (1858–1926) miał studio fotograficzne.

Pod numerem 11. mieści się do dziś Folies Pigalle, które było teatrem, kinem i kabaretem a obecnie jest klubem nocnym.

Odniesienia w kulturze

Plac Pigalle na trwałe zapadł w polszczyźnie i w polskiej kulturze masowej dzięki hasłu „W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle”, którym posługiwali się francuscy antyfaszyści w bardzo popularnym polskim serialu filmowym Stawka większa niż życie; odzewem było: „Zuzanna lubi je tylko jesienią”, a kontrodzewem: „Przesyła Ci świeżą partię”.

Przypisy