![Սալվադոր Ալյենդե Սալվադոր Ալյենդե](/modules/owlapps_apps/img/errorimg.png)
Սալվադոր Ալյենդե Գոսենս (իսպ.՝ Salvador Allende Gossens, հունիսի 26, 1908(1908-06-26)[…], Սանտյագո, Չիլի - սեպտեմբերի 11, 1973(1973-09-11)[…], Սանտյագո, Չիլի), պետական և քաղաքական գործիչ, Չիլիի նախագահ։
Գրականություն Լենինյան Միջազգային շքանշան «Ազգերի միջև խաղաղության ամրապնդման համար» (1973)
Ալյենդեի ընտանիքը, որը պատկանում է արիստոկրատների դասին, հայտնի էր իր լիբերալ հայացքներով։ 1932 թվականին ավարտել է բժշկական համալսարանը Չիլիի համալսարան։ Մեկ տարի անց մասնակցել է Չիլիի Սոցալիստական կուսակցության ձևավորմամնը։ 1937 թվականին ընտրվել է Չիլիի Ազգային Ժողովի պատգամավոր, որտեղ աշխատել է մինչև 1945 թվականը, երբ ընտրվեց սենատոր։ 1938 թվականից մինչև 1942 թվականը նա զբաղեցնում էր Առողջապահության նախարարի պաշտոնը։ 1942 թվականին Ալյենդեն դարձավ Չիլիի Սոցալիստական կուսակցության գլխավոր քարտուղարը։ 1948 թվականին սոցալիստները, Ալյենդեի կարծիքը հաշվի չառնելով, կոալիցիա կազմեցին կառավարության հետ և սատարեցին կոմունիստական կուսակցության արգելակմանը։ Ալյենդեն խզեց կապերը նախկին համախոհների հետ և ստեղծեց Ազգային սոցալիստական կուսակցությունը։
Սալվադորի քույրը ամուսնացած էր Սոցալիստական կուսակցության առաջնորդի Գրովե Մարմադուկեի եղբոր հետ։ 1940 թվականին Ալյենդեն ամուսնացել է Օրտենսիա Ալյենդե (1914—2009), ումից նա ուներ 3 աղջիկ՝ Կարմեն, Բեատրիս և Իզաբել։ Օրտենսիա Բուսին մահացել է 94 տարեկանում հուլիսի 18 2009.
Նրա զարմուհին՝ Իսաբել Ալյենդե (ծնունդ. 1942), հանդիսանում է հայտնի բանաստեղծուհի։ Նրա «Հոգիների Տուն» պոեմում նա հիշատակվում է սկզբում, որպես Թեկնածու, իսկ հետո որպես նախագահ։ Դիտարժան է, որ Ագուստո Պինոչետ հիշատակվում է նրանում, որպես բռնապետ, և միշտ փոքրատառ։
Իր տնտեսագիտակահ ծրագրում Ալյենդեն հայտարարեց ագրարային բարեկարգման անցկացման և խոշոր մասնավոր առևտրային կազմակերպությունների և բանկերի ազգայնացման մասին։ Նոր համակարգը նախատեսում էր կազմակերպությունների ինքնակառավարում պետության վերահսկողության ներքո։ Կատարվեց կտրուկ արագացում հողային բարեփոխման, որը սկսվել էր պահպանողականների ղեկավարության տարիներին։ Եթե Ալեքսանդրի և Ֆրեյաի վարչությունը օտարել էին 15% հող, ապա Ալյենդեի վարչությունը ևս 25%։
Ինչպես նշվում էր տնտեսագիտական ինստիտուտի զեկույցում և Չիլիի համալսարանի ծրագրերում, հրատարակված 1972 թվականին. «Կառավարության գործունեության սկզբի երկու տարիների ընթացքում (Ազգային միասնության) գյուղատնտեսության վերակառուցված բաժնում միացված էր 3500 հողատարածքներ ընդհանուր 500 հազ. հեկտար մակերեսով, ինչը կազմում էր երկրում մշակվող ամբողջ հողատարածքների մոտավորապես մեկ չորրորդը։ Այդ հողատարածքները նախորդ կառավարության օտարած հողամասերի հետ միասին, կազմում եմ երկրում օգտագործվող ամբողջ գյուղատնտեսական հողերի մոտ 40%-ը»։
1973 թվականին երկիրը բաժանվեց երկու հակամարտող լագերների՝ Ալյենդեի կողմնակիցների և հակառակորդների։ Առաջին ուժերը ԱՄՆի աջակցությամբ պատրաստվում էին պետական հեղաշրջման։
Լուիս Ալբերտո Կորվալան Լեպես (իսպ.՝ Luis Alberto Corvalán Lépez, սեպտեմբերի 14, 1916(1916-09-14), Պուերտո Մոնտ, Չիլի - հուլիսի 21, 2010(2010-07-21)[…], Սանտյագո, Չիլի), չիլիացի կոմունիստ քաղաքական գործիչ, Չիլիի կոմունիստական կուսակցության (ՉԿԿ) անդամ (1932)։
1936-1940 թվականներին եղել է Կոնսեպսիոն քաղաքի կուսակցական կազմակերպության քարտուղար։ 1940 թվականին դարձել է ՉԿԿ կենտրոնական օրգան «Սիգլո» («El Siglo») թերթի տնօրենի տեղակալ, 1956 թվականին՝ տնօրեն։ 1948-1956 թվականներին ղեկավարել է ՉԿԿ ԿԿ քարոզչության բաժինը։ 1952 թվականին ընտրվել է ՉԿԿ ԿԿ, 1956 թվականին՝ ԿԿ քաղաքական հանձնաժողովի անդամ, 1956-1958 թվականներին՝ ՉԿԿ ԿԿ-ի քարտուղար։ 1958 թվականի մարտին ընտրվել է ՉԿԿ գլխավոր քարտուղար, 1961 թվականին նշանակվել երկրի ազգային կոնգրեսի սենատոր։ Խորհրդային Միությունում արժանացել է «ժողովուրդների միջև խաղաղությունն ամրապնդելու համար» միջազգային լենինյան մրցանակի։
1973 թվականի սեպտեմբերի 11-ի զինվորական հեղաշրջումից հետո ձերբակալվել և ավելի քան երեք տարի եղել է բանտերում ու համակենտրոնացման ճամբարներում։ 1976 թվականի դեկտեմբերին ազատվել է բանտից և վտարանդվել արտասահման։ 1969 թվականին այցելել է Խորհրդային Հայաստան։
Մերսեդես Օրտենսիա Բուսի դե Ալենդե (իսպ.՝ Mercedes Hortensia Bussi de Allende, հուլիսի 22, 1914(1914-07-22)[…], Ռանկագուա, Չիլի - հունիսի 18, 2009(2009-06-18)[…], Սանտյագո, Չիլի, առավել հայտնի է Տենչա իսպ.՝ La Tencha անունով), չիլիացի հասարակական և քաղաքական գործիչ, ուսուցիչ, գրադարանավար և ակտիվիստ, Չիլիի նախկին նախագահ Սալվադոր Ալյենդեի կինը, 1970-1973 թվականներին եղել է Չիլիի առաջին տիկինը։
Օրտենսիա ծնվել է Վալպարաիսոյում՝ ունևորի ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Չիրո Բուսին, եղել է ծովային առևտրական նավատորմի սպա։ Օրտենսիա ավարտել է Չիլիի համալսարանի պատմության և աշխարհագրության ֆակուլտետը և որպես ուսուցչուհի աշխատանքի անցել Ազգային վիճակագրական բյուրոյում։ Նա իր ապագա ամուսնուն՝ Սալվադոր Ալյենդեին հանդիպել է 1939 թվականին՝ Չիլիի երկրաշարժից հետո, որտեղ նրանք երկուսն էլ երկրաշարժից տուժածներին օգնելու համար աշխատանքներ են տարել։ Մեկ տարի անց նրանք ամուսնացել են։ Ալյենդեին այդ ժամանակ եղել է Չիլիի առողջապահության նախարար՝ Ագիրե Սերդայի կառավարություննում։
1973 թվականի պետական հեղաշրջման ընթացքում գրոհ է կազմակերպվել նախագահական նստավայիր վրա, ինչի հետևանքով ամուսինը՝ նախագահ Սալվադոր Ալյենդեն ինքնասպան է եղել, իսկ ինքը՝ Բուսին փախել է Մեքսիկա։
Արտասահմանում նա զբաղաղվել է հասարակական գործունեությամբ և ձեռք բերել մեծ համբավ։ Բուսին միջազգային արշավ է սկսել Ավգուստո Պինոչետի բռնապետական ռեժիմի դեմ։ 1975 թվականին նա եղել է Մոսկվայի 9-րդ միջազգային կինոփառատոնի ժյուրիի անդամ, 1977 թվականին առաջադրվել է Գլազգոյի համալսարանի նախագահի թեկնածուի պաշտոում։, սակայն ընտրություններին պարտվել է ուսանող Ջոն Բելին։
1988 թվականի սեպտեմբերի 24-ին, 15 տարվա աքսորից հետո Բուսին վերադարձել է Չիլի և դարձել Սալվադոր Ալյենդե հիմնադրամի ղեկավարը։
Օրտենսիա Բուսին մահացել է 2009 թվականի հուննիսի 18-ին, 94 տարեկան հասակում։ Նրա աճյունն ամփոփվել է նախկին Ազգային Կոնգրեսի տարածքում։
Բուսին ունեցել է երեք դուստր՝ Բեատրիսը, Կարմեն Պասը և Իսաբելը։ Վերջինս եղել է քաղաքական գործիչ, հեղափոխական և վիրաբույժ։ 1977 թվականին ինքնասպան է եղել։
Էմիլյա Պարդո Բասան (իսպ՝. Emilia Pardo Bazán սեպտեմբերի 16, 1851(1851-09-16)[…], Լա Կորունյա, Գալիսիա - մայիսի 12, 1921(1921-05-12)[…], Մադրիդ, Իսպանիա), իսպանացի նշանավոր կին գրող, ով բազմաժանր ու բազմահատոր գրական ժառանգություն է թողել, կոմսուհի։
Էմիլյա Պարդո Բասանը ծնվել է գալիսիացի ազնվականի ընտանիքում, Իսպանիայի Գալիսիա երկրամասի Լա Կորունյա քաղաքում, 1851 թվականի սեպտեմբերի 16-ին։ Հայրը, համոզմունք ունենալով, որ կանայք իրենց մտավոր ունակություններով բնավ չեն զիջում տղամարդկանց, լավ կրթություն է տվել դստերը, նրա հոգում սեր բորբոքել գիր ու գրականության նկատմամբ; Հոր հարուստ գրադարանից ընթերցած գրքերից նրա վրա մեծ տպավորություն են գործել հատկապես Աստվածաշունչը, Սերվանտեսի «Դոն Կիխոտ»-ը, Հոմերոսի «Իլիական»-ը, Անտոնիո դե Սոլիսի «Մեքսիկայի նվաճումը» Իր առաջին բանաստեղծությունները Էմիլյան գրել է, երբ ընդամենը ինը տարեկան էր։ Տասնյոթ տարեկանում ամուսնացել է գալիսիացի ազնվական Խոսե Կիրոգուի հետ։ Պսակադրությունից մեկ տարի անց ընտանիքը մեկնել է Մադրիդ, այնուհետև՝ տևական ուղևորության Եվրոպայով։ Ճամփորդելու ընթացքում Էմիլյան անգլերեն ու գերմաներեն է սովորել։ 1876 թվականին քսանհինգամյա Էմիլյա Պարդո Բասանը արժանացել է գրական մրցանակի՝ բենեդիկտական հոգևորական Բենիտո Խերոնիմո Ֆեյխոյի ստեղծագործության վերլուծությանը նվիրված իր էսսեի համար։ Այդ նույն տարում նա լույս աշխարհ է բերել իր արու զավակին՝ Խայմեին, ում ընծայել է բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն։ Հետագա մի քանի տարիներին Էմիլյան իր նոր ստեղծագործությունները լույս է ընծայել պահպանողական գրական մամուլում, մասնավորապես՝ La Ciencia cristiana («Քրիստոնեական գիտություն») ամսագրում։
1879 թվականին Պարդո Բասանը հրատարակել է իր առաջին վեպը՝ «Պասկուալ Լոպես»-ը։ Նրա առավել հայտնի երկերն են՝ «Ժողովրդի դուստրը» (1893 թ.), որը գրված է ֆրանսիացի մեծ գրող Էմիլ Զոլայի զգալի ազդեցությամբ, և «Ուլյոայի տոհմական ամրոցները» վեպերը. երկուսում էլ հեղինակն արծարծել է հասարակական, բարոյական, կենցաղային հիմնախնդիրներ։ Ստեղծագործական վերջին շրջանում վիպասանուհին նկատելիորեն շեղվել է իրապաշտության (ռեալիզմի) սկզբունքներից և հակվել դեպի միստիկա, որի վկայությունն է 1905 թվականին հրատարակած «Ճիվաղը» վեպը։
Պարդո Բասանը հեղինակել է նաև գրականագիտական ու պատմագիտական աշխատություններ, որոնցից հիշատակման են արժանի հատկապես նատուրալիզմի տեսական հիմնավորմանը նվիրված «Կենսաթրթիռ հարց» (La cuestión palpitante, 1883 թ.) և տասնիններորդ դարի ռուսական արձակի ուժեղ կողմերը վեր հանող և վերլուծող «Վեպի հեղափոխական զարգացումը Ռուսաստանում» «La revolución de la novela en Rusia» (1887 թ.) աշխատությունները։
=== Պատմվածքներ ===
Coruña: Tip. de la Casa de la Misericordia (1901).
Այս ցանկը պարունակում է այն անձանց ցուցակը, որոնք համապատասխանում են սահմանված նշանակալիության չափանիշներին (տես՝ Վիքիպեդիա:Նշանակալիություն (մարդիկ)), ովքեր մահացել են 2022 թվականի ապրիլին։
Մահվան պատճառը նշվում է միայն բացառիկ դեպքերում (սպանություն, ինքնասպանություն, ճանապարհատրանսպորտային պատահար կամ դժբախտ պատահար)։ Մնացած դեպքերում դա չի նշվում։
Owlapps.net - since 2012 - Les chouettes applications du hibou