![Ethernet Ethernet](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/Ethernet_LAN.svg/400px-Ethernet_LAN.svg.png)
Ethernet – technika, w której zawarte są standardy wykorzystywane w budowie głównie lokalnych sieci komputerowych. Obejmuje ona specyfikację przewodów oraz przesyłanych nimi sygnałów. Ethernet opisuje również format ramek i protokoły z dwóch najniższych warstw Modelu OSI. Jego pierwotna specyfikacja została podana w standardzie IEEE 802.3.
Ethernet jest najpopularniejszym standardem w sieciach lokalnych. Inne wykorzystywane specyfikacje to Token Ring, FDDI czy ARCNET.
Ethernet został opracowany przez Roberta Metcalfe’a w Xerox PARC, czyli ośrodku badawczym firmy Xerox i opublikowany w roku 1976. Bazuje na idei węzłów podłączonych do wspólnego medium i wysyłających i odbierających za jego pomocą specjalne komunikaty (ramki). Wszystkie węzły posiadają niepowtarzalny adres MAC.
Klasyczne sieci Ethernet mają cztery cechy wspólne. Są to:
Standardem jest izolacja o wytrzymałości minimum 250 V~ między kablem a komputerem (niektóre firmy, np. 3Com, stosowały lepszą, co skutkowało dużo większą trwałością ich kart sieciowych).
Istnieją 4 standardy ramek:
Ramki różnią się pomiędzy sobą długościami nagłówków, maksymalną długością ramki (MTU) i innymi szczegółami. Różne typy ramek mogą jednocześnie korzystać z tej samej sieci.
Budowa ramki Ethernet wersja 1:
10101010101010101010101010101010101010101010101010101010
co w zapisie szesnastkowym daje:
AAAAAAAAAAAAAA
Taki ciąg liczb pozwala na szybką synchronizację odbiorników.
10101011
w zapisie szesnastkowym
AB
W standardzie 10Base-T nie określono limitu długości kabla. Zamiast tego standaryzacji poddano parametry, które musi spełniać połączenie sieciowe. W efekcie standardowa, nieekranowana skrętka daje zasięg do około 110 metrów (niektóre źródła podają również wartość 105 metrów). Kable wysokiej jakości mogą pracować na odcinkach o długości 150 metrów lub dłuższych. Właściwości połączenia można sprawdzić odpowiednim testerem. W przeciwieństwie do 10BASE2 awaria kabla w jednym miejscu powodowała zanik dostępu do sieci tylko jednego komputera dlatego 10Base-T wyparł 10Base2.
Standard Fast Ethernet jest obecnie jednym z najpopularniejszych sieci Ethernet. Jest to sieć znacznie szybsza od Ethernetu, z powodu używania standardowo przełączników pakietów zamiast hubów, dzięki czemu nie ma kolizji w dużych sieciach. Powoli jest wypierany przez Gigabit Ethernet.
23 listopada 2006 r. naukowcy z IEEE rozpoczęli prace nad opracowaniem technologii, która umożliwiałaby wprowadzenie nowego standardu sieci Ethernet o prędkości do 100 Gb/s. W czerwcu 2010 roku standard ten (802.3ba) został zaakceptowany przez IEEE.
Kabel krosowany, kabel skrosowany (ang. crossover cable) – kabel ethernetowy używany do bezpośredniego łączenia dwóch komputerów, czyli bez pomocy urządzeń pośrednich jak np. koncentratory i przełączniki. Efektem skrosowania kabla jest zamiana miejscami par przewodów skrętki w jednej z wtyczek 8P8C (najczęściej, lecz błędnie nazywanej RJ-45) kabla ethernetowego. Od strony technicznej, kabel z jednej strony posiada zakończenie przewodów we wtyczce 8P8C typu T568A, a z drugiej strony typu T568B.
Kabel skrosowany używany jest jedynie do bezpośredniego łączenia kart sieciowych komputerów (bez urządzeń pośredniczących) bądź do łączenia samych urządzeń pośredniczących jak koncentratory, tych które nie obsługują mechanizmu Auto MDI-X ani nie posiadają wolnego portu uplink. Początkowo wszystkie porty urządzeń końcowych były typu MDI, a urządzeń pośredniczących były typu MDI-X z wyjątkiem portów uplink, które również były typu MDI. Uplink miał na celu uniknięcie sytuacji, w której następuje „podwójne skręcenie” sygnałów, czyli praktycznie jakby ono w ogóle nie następowało.
Od początku XXI w. w urządzeniach sieciowych wprowadzano mechanizm Auto MDI-X i aktualnie każdy port sieciowy typu 8P8C obsługuje tę technologię, więc korzystanie z kabli krosowanych mija się z celem. Ethernetowe łącza gigabitowe (jak np. 1000BASE-T) i szybsze oparte o transmisję poprzez skrętkę komputerową wykorzystują wszystkie cztery pary przewodów do jednoczesnej transmisji w obu kierunkach. Wynika z tego, że nie mają one dedykowanych par nadawczych i odbiorczych, w związku z czym kable krosowane nigdy nie są wymagane do takiego typu komunikacji i można korzystać wyłącznie z typowych kabli prostych.
TIA/EIA-568-B (TIA/EIA Commercial Building Telecommunications Cabling Standard) – zestaw norm opisujący okablowanie strukturalne budynków komercyjnych. Składa się z trzech podstawowych części TIA/EIA-568-B.1, -B.2 i -B.3, wydanych pierwotnie w 2001 roku. Zastąpił on wcześniejszą normę TIA/EIA-568-A. Poszczególne części opisują:
Standard 568-B.1 definiuje między innymi dwa rodzaje zakończenia przewodów w złączu: T568A i T568B (nazywanych niepoprawnie TIA/EIA-568-A i TIA/EIA-568-B), różniące się podłączeniem 2. i 3. pary przewodów (pomarańczowej i zielonej). Poniższa tabela opisuje kolejność przewodów w złączu 8P8C (popularnie, lecz nieprawidłowo zwanym RJ-45):
Złącze modułowe 8P8C (ang. 8 Position 8 Contact), bardzo często nieformalnie RJ-45) – rodzaj ośmiostykowego złącza (gniazdo i wtyk) używanego najczęściej do zakończenia przewodów elektrycznych. Wykorzystywane w różnego rodzaju sprzęcie telekomunikacyjnym i komputerowym. Najbardziej rozpowszechnione jako podstawowe złącze do budowy przewodowych sieci komputerowych w standardzie Ethernet. 8P8C oznacza złącze o ośmiu miejscach na styki i ośmiu stykach.
Złącza mogą być łączone z przewodami według różnych sekwencji, w zależności od zastosowania. Popularnymi standardami telekomunikacyjnymi korzystającymi z wtyczek 8P8C są TIA/EIA-568-A oraz TIA/EIA-568-B.
Przewód używający złączy 8P8C spotyka się często przy budowie sieci Ethernet w trzech wersjach – normalnej (ang. straight-through), skrosowanej (crossover) oraz odwróconej (rollover). Wersja standardowa służy do łączenia urządzenia końcowego (np. komputera, drukarki, itp.) z koncentratorem bądź przełącznikiem. Wersja skrosowana służy do łączenia komputerów bez pośrednictwa koncentratora, bądź do łączenia koncentratorów. Wersja odwrócona służy między innymi do podłączania urządzeń sieciowych jak przełączniki czy routery niektórych producentów, np. firmy Cisco, do komputera przez złącze konsolowe – łączy wówczas interfejsy szeregowe i służy do konfiguracji urządzeń.
Istnieje też wersja wtyku podwójnie skrosowana występująca przykładowo w gotowym przewodzie o oznaczeniu YFC UTP CAT.5E PATCH IS0/IEC 11801 & EN 50288 $ TIA /EIA 568B.2 3P VERIFIED FOR GIGABIT ETHERNET 24AWGx4P TYPE CM (UL) C(UL) CMH E164469-F3. W tym wtyku również pary przewodów 1 i 4 są skrosowane. Drugi wtyk w tym przewodzie jest standardowy. W linku zewnętrznym są podane specyfikacje przewodów podwójnie skrosowanych TIA/EIA 568A Crossed Wiring i TIA/EIA 568B Crossed Wiring.
W wersji normalnej końcówki muszą być wykonane symetrycznie – tzn. te same kolory przewodów na pinach o tych samych numerach. W skrosowanej wersji przewodu jedna końcówka powinna być wykonana normalnie, a druga z zamienionymi niektórymi sygnałami (według schematu „skrosowany”).
Do montażu złącza z przewodem stosuje się urządzenie mechaniczne nazywane popularnie zaciskarką. Moduł keystone (znormalizowany zestaw zatrzaskowy) umożliwia szybki montaż bez żadnych specjalnych narzędzi.
Owlapps.net - since 2012 - Les chouettes applications du hibou